Κοινωνικοποίηση της καρδερίνας

του Νίκου ΝικολακάκηΗμερομηνία: 2005-11-16

Έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με συνήθειες που ακολουθούν οι εκτροφείς σχετικά με την εξοικείωση των ωδικών στα σπίτια μας. Μέχρι και στις μέρες μας μερικοί ακόμη φοβούνται ακόμη τις καρδερίνες, λόγω των ιδιαιτεροτήτων και δυσκολιών που παρουσιάζει αυτό το πουλί. Πρέπει όμως να παραμείνουμε σ’αυτές τις δυσκολίες προσαρμογής , τα μη , μήπως , μη τυχόν κτλ , ή να προσπαθήσουμε να τις αλλάξουμε ; Αναρωτιόμαστε.Είναι εφικτή η κοινωνικοποίηση της καρδερίνας ; Βάζοντας μερικούς βασικούς κανόνες στη συμπεριφορά μας για τις καρδερίνες , θα πετύχουμε αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Τόσο απλά.Αρκεί να το αποφασίσουμε να το εφαρμόσουμε. Οι καρδερίνες μας θα αποδειχτεί ότι θα μεταμορφωθούν και θα γίνουν οικείες όπως τα καναρίνια.Τολμώ να πω ίσως και πιο οικείες !!! Μάλιστα στην εποχή της αναπαραγωγής ! Και όμως είναι δυνατόν. Οι σχέσεις που αποκτούμε με το ζευγάρι ,είναι θα λέγαμε ,σαν συνεργασία για τα επόμενα στάδια.Δηλαδή ζευγάρωμα-χτίσιμο φωλιάς-ωοτοκία-επώαση-τάισμα νεοσσών.Συνεχίζεται ακόμη και στις αναγνωριστικές πρώτες πτήσεις των νεοσσών. Το πρώτο που πρέπει να εφαρμόσουμε είναι η επανάληψη τις ίδιες ώρες της ημέρας. Αναφέρομαι σε ζευγάρια που τα έχουμε μέσα στο σπίτι ως επί το πλείστον , αλλά και στα ζευγάρια που έχουμε στο μπαλκόνι μας. Όσοι από εμάς που δεν διαθέτουμε ειδικά δωμάτια εκτροφής – αναπαραγωγής. Κάνοντας αρμονικές κινήσεις , πλησιάζουμε από το ίδιο μέρος και στεκόμαστε στο ίδιο μέρος. Κάνουμε όλες τις ασχολίες μας (του σπιτιού) σαν να μην υπάρχουν πουλιά γύρω μας. Αυτές παρακολουθούν.Ακούμε τη μουσική μας όσο δυνατά και άν την ακούμε , πίνουμε τον καφέ μας μπροστά τους. Αλληλοκοιταζόμαστε.Διαλέγουν τα πουλιά ένα μέρος ή γωνιά που να βλέπουν καλά. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η καρδερίνα είναι πουλί που θέλει να έχει ελεύθερο οπτικό πεδίο μπροστά της.Το διαπιστώνουμε αυτό από το σημείο ή γωνιά που κάθεται το πουλί μέσα στο κλουβί. Αν ακολουθήσουμε τα παραπάνω σε λίγο καιρό θα διαπιστώσουμε διαφορετική συμπεριφορά από τα πουλιά μας. Αρμονικότερο πέταγμα,καθόλου νευρικότητα,ενδείξεις φόβου,χτυπήματα κτλ. Ό,τι δουλειά κάνουμε μέσα στο κλουβί την κάνουμε όσο το δυνατόν με τις ίδιες ήπιες κινήσεις και καθόλου βεβιασμένα. Τα αποτελέσματα που θα έχουμε με την συμπεριφορά αυτή θα είναι σημαντικά. Θα έχουμε κοινωνικά πουλιά , πουλιά που δεν θα φοβούνται .Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι θα ζευγαρώνουν πιό εύκολα και πιο πρώιμα απ’ότι φανταζόμαστε. Θα φτάσουμε σε σημείο να σηκώνουμε τη μάνα από τη φωλιά όταν έχει μικρά,να την αφήνουμε στο κλαδί,να παίρνουμε τα μικρά να τα βλέπουμε (μαζί με τη φωλιά ) και να τα δαχτυλιδώνουμε,να τα φωτογραφίζουμε και να τα παρατηρούμε.Δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα. Είναι εφικτή λοιπόν η κοινωνικοποίηση και τολμώ να το πω αυτό γιατί το διαπίστωσα , και μάλιστα την θεωρώ αναγκαία έτσι ώστε να έχουμε θετικά αποτελέσματα.